Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010
ΕΓΩ - Η ΑΠΕΡΓΙΑ - ΤΑ ΜΑΤ (2008)
7:39 μ.μ. | 
Αναρτήθηκε από
Ethel Lada
Πριν από δύο χρόνια τέτοια εποχή είχαμε απεργία ..... να'ναι καλά η κ.Πετραλιά και το νομοσχέδιό της. Τώρα κομμωτήριο ήταν και της ήρθε η έμπνευση ένταξης του δικού μου Ταμείου Σύνταξης στο ΙΚΑ ; Δεν μπορώ να πω με σιγουριά .... θα σας γελάσω και δεν θέλω. Μανικιούρ έκανε ;; Θα σας γελάσω και δεν θέλω ;;; Με αυτά και με τα άλλα να σου η αφεντιά μου πάλι σε πορεία διαμαρτυρίας ..... πάλι λέω ;; την τελευταία φορά ήμουν 30 χρονών !!! (γειά σου Μητσοτάκη μου, βρε που σε θυμήθηκα) τώρα μετά από 21 χρόνια που να τρέχω η γυναίκα....και έχω και κάλους.... είμαι εγώ για τέτοια......;;;
Τελικά πάντα είσαι και για τέτοια και χειρότερα, όταν βάζουν το ΜΑΚΡΥ χέρι τους οι υπουργοί - λαμόγια, στα εργασιακά σου δικαιώματα, ή στις εισφορές σου που έχεις πληρώσει ακριβά, πολύ ακριβά και δουλεύεις στον φορέα σου για 27 ολόκληρα χρόνια περιμένοντας να έρθει η ώρα της αξιοπρεπούς αποχώρησης (σύνταξης). Σου αρπάζουν από την τσέπη αυτό που σου αναλογεί να πάρεις, σύμφωνα με τις εισφορές σου και να πας στην ευχή του Θεού.
Η αφεντιά μου, ζούσα εκείνο το διάστημα από προσωπικό κέφι στο Ξυλόκαστρο χειμώνα - καλοκαίρι και πηγαινο - ερχόμουν στην Αθήνα κάθε μέρα να εργαστώ και να επιστρέψω.. συνέχισα να πηγαινο - έρχομαι για να απεργώ...... στην απεργία που κράτησε ένα μήνα και μερικές μέρες (απλήρωτες φυσικά) ξεκινούσα έφτανα στο τόπο εργασίας - απεργίας για περιφρούρηση ,για να συμπαρασταθώ έστω και για λίγο με την παρουσία μου στους συναδέλφους που ήταν σε 24ωρη βάση εκεί απ' έξω από τις κλειστές πόρτες άυπνοι, ταλαιπωρημένοι και κάποιες μέρες κάναμε συγκεντρώσεις και πορείες.
Σε κάποια από τις πορείες μας επιτέλους μπορέσαμε να βρεθούμε στην αριστερή πλάγια από τον άγνωστο στρατιώτη, είσοδο της Βουλής των Ελλήνων, δηλαδή στο σπίτι των άχρηστων κυβερνώντων της εποχής εκείνης (2.2008). Μπροστά - μπροστά στην πορεία , η αφεντιά μου και φάτσα - φάτσα με τα ΜΑΤ.
Εκεί πλέον σταματημένοι και ακινητοποιημένοι παραμένουμε όλοι (επί των επάλξεων) και τι άλλο να κάνουμε φωνάζαμε συνθήματα για τον αγώνα μας και κοιτιώμαστε ...... οι απο εδώ διαμαρτυρώμενοι και οι από εκεί φύλακες της τάξης και της εφαρμογής του νόμου (στα κεφάλια των απεργών).
Αρχιζω να ελέγχω οπτικά την κατάσταση και να σκέπτομαι τρόπο διαφυγής σε περίπτωση που ξεκινήσει το πανηγύρι, δηλαδή οι φάπες και άλλες ευγενικές χειρονομίες των παιδιών των ΜΑΤ!!! Μετά σκέφτηκα ότι καπνίζω πολλά χρόνια !!! θα αντέξω στην τρεχάλα;;; δεν είμαι και παιδάκι (που λέει ο λόγος) !!!
Καλά σκέτη απογοήτευση ουδείς τρόπος διαφυγής απλά κάθεσαι και τις τρώς σκέφτηκα και άρχισα να περιεργάζομαι το γκλοπ, την ασπίδα και το κράνος του νεαρού που απείχε από μένα ένα μέτρο και κάτι.
Σκέφτηκα ότι αν φάω έστω και μία στο κεφάλι από αυτό το φονικό μαύρο παλούκι ..... δεν θα ξαναβγάλω το σκύλο βόλτα, αλλά θα τον κοιτάω από πολύ ψηλά .... δεν θα ξαναδώ τη θάλασσα ....αλλά τουλάχιστον τι στα κομμάτια θα γράψουν και κανένα τραγουδάκι για μένα αφού θα πέσω ηρωϊκά !! Α! μπορεί να γίνω και σύνθημα .... για άλλες πορείες και απεργίες.... αλλά με το όνομα που έχω, άντε εσύ να ξεχωρίσεις τώρα για πια Ελευθερία φωνάζουν !!! και πάνω που αρχίζω να ζω το όνειρο της ηρωίδας (τι άλλο να κάνεις όταν κοιτάς και περιμένεις στωικά να φας ξύλο) παρατηρώ ότι ο πιτσιρικάς (ΜΑΤΑΤΖΗΣ) που ήταν πολύ κοντά μου, με κοιτάει στα μάτια, κατεβάζει το βλέμμα του στις μπότες του και μετά αλλάζει κατεύθυνση η ματιά του. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποιώ ότι αυτό το μικρό παιδί που ήταν δεν ήταν είκοσι ; είκοσι ένα ; κάλλιστα θα μπορούσε να είναι παιδί μου. Ενα νεαρό παιδί, λεπτό και χλωμό που για 700 ευρώ !! του είπανε τράβα να δείρεις ότι και όποιον βρεις μπροστά σου ακόμα και τη μάνα σου....
Η απεργία έληξε άδοξα .... η κα. Πετραλιά έκανε το κέφι της........
Φεβρουάριος 2010, σήμερα ανακοινώθηκαν τα μέτρα για το ασφαλιστικό από τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αυτή τη φορά. Εμαι δύο χρόνια μεγαλύτερη σκέπτομαι και συνεχίζω να καπνίζω ! πόσο γρήγορα μπορώ να τρέχω ακόμα ; Αραγε το ίδιο νεαρό αγόρι των ΜΑΤ θα είναι εκεί για να διαφυλάξει τα ιερά και όσια της χώρας (Βουλή) ;;; του δώσανε καμιά αύξηση ;;; μήπως αυτή τη φορά θα μου τις βρέξει;;;
Τελικά πάντα είσαι και για τέτοια και χειρότερα, όταν βάζουν το ΜΑΚΡΥ χέρι τους οι υπουργοί - λαμόγια, στα εργασιακά σου δικαιώματα, ή στις εισφορές σου που έχεις πληρώσει ακριβά, πολύ ακριβά και δουλεύεις στον φορέα σου για 27 ολόκληρα χρόνια περιμένοντας να έρθει η ώρα της αξιοπρεπούς αποχώρησης (σύνταξης). Σου αρπάζουν από την τσέπη αυτό που σου αναλογεί να πάρεις, σύμφωνα με τις εισφορές σου και να πας στην ευχή του Θεού.
Η αφεντιά μου, ζούσα εκείνο το διάστημα από προσωπικό κέφι στο Ξυλόκαστρο χειμώνα - καλοκαίρι και πηγαινο - ερχόμουν στην Αθήνα κάθε μέρα να εργαστώ και να επιστρέψω.. συνέχισα να πηγαινο - έρχομαι για να απεργώ...... στην απεργία που κράτησε ένα μήνα και μερικές μέρες (απλήρωτες φυσικά) ξεκινούσα έφτανα στο τόπο εργασίας - απεργίας για περιφρούρηση ,για να συμπαρασταθώ έστω και για λίγο με την παρουσία μου στους συναδέλφους που ήταν σε 24ωρη βάση εκεί απ' έξω από τις κλειστές πόρτες άυπνοι, ταλαιπωρημένοι και κάποιες μέρες κάναμε συγκεντρώσεις και πορείες.
Σε κάποια από τις πορείες μας επιτέλους μπορέσαμε να βρεθούμε στην αριστερή πλάγια από τον άγνωστο στρατιώτη, είσοδο της Βουλής των Ελλήνων, δηλαδή στο σπίτι των άχρηστων κυβερνώντων της εποχής εκείνης (2.2008). Μπροστά - μπροστά στην πορεία , η αφεντιά μου και φάτσα - φάτσα με τα ΜΑΤ.
Εκεί πλέον σταματημένοι και ακινητοποιημένοι παραμένουμε όλοι (επί των επάλξεων) και τι άλλο να κάνουμε φωνάζαμε συνθήματα για τον αγώνα μας και κοιτιώμαστε ...... οι απο εδώ διαμαρτυρώμενοι και οι από εκεί φύλακες της τάξης και της εφαρμογής του νόμου (στα κεφάλια των απεργών).
Αρχιζω να ελέγχω οπτικά την κατάσταση και να σκέπτομαι τρόπο διαφυγής σε περίπτωση που ξεκινήσει το πανηγύρι, δηλαδή οι φάπες και άλλες ευγενικές χειρονομίες των παιδιών των ΜΑΤ!!! Μετά σκέφτηκα ότι καπνίζω πολλά χρόνια !!! θα αντέξω στην τρεχάλα;;; δεν είμαι και παιδάκι (που λέει ο λόγος) !!!
Καλά σκέτη απογοήτευση ουδείς τρόπος διαφυγής απλά κάθεσαι και τις τρώς σκέφτηκα και άρχισα να περιεργάζομαι το γκλοπ, την ασπίδα και το κράνος του νεαρού που απείχε από μένα ένα μέτρο και κάτι.
Σκέφτηκα ότι αν φάω έστω και μία στο κεφάλι από αυτό το φονικό μαύρο παλούκι ..... δεν θα ξαναβγάλω το σκύλο βόλτα, αλλά θα τον κοιτάω από πολύ ψηλά .... δεν θα ξαναδώ τη θάλασσα ....αλλά τουλάχιστον τι στα κομμάτια θα γράψουν και κανένα τραγουδάκι για μένα αφού θα πέσω ηρωϊκά !! Α! μπορεί να γίνω και σύνθημα .... για άλλες πορείες και απεργίες.... αλλά με το όνομα που έχω, άντε εσύ να ξεχωρίσεις τώρα για πια Ελευθερία φωνάζουν !!! και πάνω που αρχίζω να ζω το όνειρο της ηρωίδας (τι άλλο να κάνεις όταν κοιτάς και περιμένεις στωικά να φας ξύλο) παρατηρώ ότι ο πιτσιρικάς (ΜΑΤΑΤΖΗΣ) που ήταν πολύ κοντά μου, με κοιτάει στα μάτια, κατεβάζει το βλέμμα του στις μπότες του και μετά αλλάζει κατεύθυνση η ματιά του. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποιώ ότι αυτό το μικρό παιδί που ήταν δεν ήταν είκοσι ; είκοσι ένα ; κάλλιστα θα μπορούσε να είναι παιδί μου. Ενα νεαρό παιδί, λεπτό και χλωμό που για 700 ευρώ !! του είπανε τράβα να δείρεις ότι και όποιον βρεις μπροστά σου ακόμα και τη μάνα σου....
Η απεργία έληξε άδοξα .... η κα. Πετραλιά έκανε το κέφι της........
Φεβρουάριος 2010, σήμερα ανακοινώθηκαν τα μέτρα για το ασφαλιστικό από τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αυτή τη φορά. Εμαι δύο χρόνια μεγαλύτερη σκέπτομαι και συνεχίζω να καπνίζω ! πόσο γρήγορα μπορώ να τρέχω ακόμα ; Αραγε το ίδιο νεαρό αγόρι των ΜΑΤ θα είναι εκεί για να διαφυλάξει τα ιερά και όσια της χώρας (Βουλή) ;;; του δώσανε καμιά αύξηση ;;; μήπως αυτή τη φορά θα μου τις βρέξει;;;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
