Ethel's Blog

Για μένα υπόδειγμα ανθρώπου και γυναίκας απ' τις μέρες μας είναι η Αμαλία Κουτσούρη-Φλέμινγκ. Οι παλιότεροι νομίζω ότι θα θυμόμαστε εκείνο το πρόσωπο με το τρυφερό μειδίαμα γεμάτο κατανόηση βλέμμα και την αισιόδοξη έκφραση που εξέπεμπε το πρόσωπό της. Αγωνίστρια, οραματίστρια, άνθρωπος με την αξιοπρέπεια να αναδίνεται από τον κάθε πόρο της ύπαρξης της.

Χαρακτηρίστηκε «Φάρος έμπνευσης, πρότυπο γυναίκας αλλά και αξιακό πρότυπο για όλους, ξεχωριστή και σπάνια που συνδύαζε τέλεια πολλαπλούς ρόλους αυτούς της γυναίκας, της επιστήμονος, της πολιτικού, με επαναστατικό και αγωνιστικό χαρακτήρα της, με μια απόλυτα γήινη αντίληψη που κατόρθωνε με επιμονή, σθένος, σταθερότητα και άψογα δομημένη επιχειρηματολογία να προωθεί τις απόψεις της είτε ως βουλευτής της κυβέρνησης είτε από την αντιπολίτευση και ήταν πάντα πάρα πολύ καλά προετοιμασμένη και ακαταπόνητη σε ότι αφορά τις επαφές της με τις άλλες αντιπροσωπείες που δεν αντιλαμβάνονταν τα ``δικά μας δίκαια`` στα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό». Αγωνίστηκε για την παιδεία, την ισότητα και τα εθνικά μας θέματα.

Ήταν γιατρός και μετά την μεταπολίτευση βουλευτής. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη τον Ιούνιο του 1912.

Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αναγορεύτηκε διδάκτωρ και συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι. Εργάσθηκε στο Νοσοκομείο Necker (Παρίσι), και στο Λονδίνο.

(Κι αν μας φαίνεται κάτι απόλυτα φυσικό τώρα, ας θυμηθούμε πότε οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου).

Στη διάρκεια της κατοχής συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση.

Με υποτροφία του Βρετανικού Συμβουλίου πήγε το 1945 στο Λονδίνο, εργάστηκε στο Wright Fleming Institute δίπλα στον Νομπελίστα μικροβιολόγο Αλεξάντερ Φλέμινγκ μέχρι το 1949, οπότε επέστρεψε στην Ελλάδα για να αναλάβει τη διεύθυνση του Ευαγγελισμού.

Το 1953 παντρεύτηκε με τον Φλέμινγκ αλλά ο γάμος τους κράτησε μόνο δύο χρόνια καθώς ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ πέθανε το 1955.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δράση και συνελήφθη τον Αύγουστο του 1971.

Ύστερα από ανάκριση 25 ημερών, στη διάρκεια της οποίας βασανίστηκε, δικάστηκε και καταδικάστηκε από το έκτακτο στρατοδικείο Αθηνών. Η δικτατορία φοβούμενη τον αντίκτυπο που θα είχε στη διεθνή κοινότητα η φυλάκιση της την άφησε ελεύθερη και την απέλασε, ενώ της αφαίρεσε και την ελληνική ιθαγένεια.

Επέστρεψε στο Λονδίνο από όπου ξαναγύρισε μετά την πτώση της δικτατορίας.

Κατέθεσε ως μάρτυρας στη δίκη των βασανιστών της ΕΑΤ-ΕΣΑ, όπου αναφέρθηκε ιδιαίτερα στη χρήση παραισθησιογόνων και άλλων ουσιών κατά τη διάρκεια ανακρίσεων στην περίοδο της χούντας.

Εξελέγη βουλευτής Επικρατείας το 1977 και βουλευτής Α' Αθηνών το 1981 και το 1985 με το ΠΑΣΟΚ. Δε δίστασε όμως να διαφωνήσει δημόσια με τον Ανδρέα Παπανδρέου για τις διαγραφές στελεχών της Δημοκρατικής Άμυνας και του ΠΑΚ από το ΠΑΣΟΚ., παρότι είχε στενές σχέσεις μαζί του.

Διετέλεσε αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Υπήρξε Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστημόνων

Πέθανε στις 26 Φεβρουαρίου του 1986, χωρίς να προλάβει να δει τη δημιουργία του Ιδρύματος Βασικής Βιοϊατρικής Έρευνας Αλέξανδρος Φλέμινγκ, το οποίο ιδρύθηκε χρόνια αργότερα στη Βάρη και σήμερα θεωρείται ως ένα από τα πληρέστερα του είδους του στον κόσμο.